me time
Het is een terugkerend onderwerp in mijn blogs; me time. Sommige mensen gruwelen van het woord, snap ik ook wel. Me-time is de laatste jaren ook wel wat hipper geworden, nouja het idee van me time, maar om het zo te noemen. Waarschijnlijk is het mij ook zo ten oren gekomen en ben ik het ook zo gaan noemen omdat het voor mij de lading wel dekt wat ik altijd weer hoop te halen uit me time.
Het plannen, want ja dat moet echt, is vaak prima te doen. Ik ga een flink stuk wandelen, naar een park, het strand of bos en als het van het zomerse weer is dan wil ik ook nog wel eens een klein flesje wijn mee nemen. Zie je me al zitten? genietent van m'n me time, lekker wandelend waarna ik bij een meertje m'n derriere in het gras laat zakken en met volle teugen geniet van de stilte en de rust die dan over mee heen komt.
zo anders is het als ik lekker thuis blijf en aangeef dat ik even lekker ga lezen. Kennelijk is dat hét teken voor "mama" "mama" . Ik zie het in hun ogen dat ze echt hun best doen, ze begrijpen het ook en ze willen me echt laten lezen maar op een of andere manier roept het zinnetje "ik ga even lezen" een enorme innerlijke strijd op. Ik weet inmiddels dat het zo gaat maar elke poging tot lezen, in het bijzijn van mijn gezinsleden, blijf ik er vanuit gaan dat het gewoon gaat lukken.