Succes in je leven
Succes bereiken in je leven?
Succes bereiken in je leven?
Het is nu jaren geleden dat ik mijn de stap maakt om voor de eerste graad van reiki te gaan. Ik was zoekende naar iets waarbij ik mezelf kon helpen om wat ontspannener in mijn vel te zitten in tijden van hectiek en drukte.
Al jaar en dag roep ik "alles is energie". Zelf heb ik daar lange tijd niet echt een wetenschappelijk onderbouwing aan kunnen geven of mijn eigen kennis waarom ik dat dacht te weten. Het is wel zo dat ik dat altijd wel zo heb gevoeld en dan vooral als ik denk aan liefde, licht, aandacht, boosheid, angst, woede maar ook wonderen, omgang met elkaar, de wereld en jezelf.
Door de jaren heen al van heel jongs af aan heb ik mogen ontdekken waar ik mij zoal aan kan ergeren. Ik, persoonlijk, denk dat iedereen een groot scala aan dingen heeft waar ze zich door haar hele leven aan ergert. Gelukkig leren we van kinds af aan al om gaan met deze situaties. Ok sommige mensen leren dat niet, of nooit en ja dat is ook heel vervelend voor alle partijen. In het vorige blog heb ik een kleine blik geworpen over mijn struggles omtrent eetgeluiden ( vooral de eetgeluiden van volwassen en kleine volwassen mensen boven de 13)
Geluid, het kan mooi en ontroerend zijn. Ik weet nog dat ik zo genoot toen mijn oudste dochter de eerste keer aan een soepstengel of rijstewafel knabbelde. Heerlijk vond ik dat. krrrggggkkk, krrrgggkkkk. Ze had een heerlijk bol en intens tevreden toetje. Zo trots zat met haar ongeveer 6 maanden dan te knabbelen.
11 jun 2021 07:12
Ooit kwam ik de quote tegen:
Sommige dagen zijn vol met afspraken waarvan je van te voren dacht ow dat is prima te combineren op één dag. Vaak klopt dit ook wel. Maar dan is er nog dat huishouden, tussen al die geplande afspraken in wil je eigenlijk ook nog wel zorgen dat alles een beetje aan kant is. Gevolg, stress…
En dan is het moment daar. Het moment dat de babykleertjes echt niet meer van pas gaan komen. Voor mij is dat moment eigenlijk al enkele jaren geleden. Ik moet er aan geloven om het nog een keer goed uit te zoeken en weg te geven.
Vijf uur was het vanochtend. De jongste is de hele nacht al onrustig en de oudste wankelt om vijf uur ‘sochtends onze kamer binnen om nog even bij mij te liggen. Ik ga er maar even vanuit dat het door het mooie maar ook warme weer komt dat het slapen even wat rommelig gaat.
Eerst woedt er een soort storm, afgewisseld met doodse stilte alsof we in het oog van een tornado zitten. Vervolgens dwarrelen er lieve zachte sneeuwvlokjes die vol overgaan in grotere vlokken, de zon breekt door en ondanks de kou is de warmte goed voelbaar. Opeens uit het niets, wanneer ik met gesloten ogen van de zon sta te genieten, komt er bak hagel uit de lucht zo in m'n bakkes waar ik dusdanig
Wel of niet kijken, al twee weken spookt het door mijn hoofd. De eerste aflevering heb ik gekeken en die vond ik héftig, heel erg heftig. Ik heb het over; 'de kinderen van ruinerwold'.
Stilte, ik hou van stilte. Wanneer het stil is dan laad ik op, dan kan ik mijn gedachten alle kanten op laten gaan zonder de behoefte te hebben er controle over te willen hebben. Wat vooral belangrijk is, ik heb het ook nodig. Echt nodig.
Er zijn van die ochtenden, en ik heb ze echt niet vaak, dat ik zo geen zin heb om naar buiten te gaan. Vandaag was zo’n ochtend. Om 06:30 in de ochtend hoor ik de wind langs het huis gieren, de regent ramt zich tegen de ramen. Ik heb net gelezen dat er voor een groot gedeelte van het land code geel is afgegeven en dan moet ik de weg nog op. Alleen het idee al om naar buiten te gaan staat me zo tegen. Voor ik überhaupt de weg op kan rijden moet ik eerst nog de kinderen bij de opvang brengen. Ze zitten op verschillende groepen dus ze moeten ook naar verschillende deuren. Het is hartverwarmend hoe ze elke dag weer innig afscheid nemen, dikke knuffels en kussen, ze spreken elkaar bemoedigend toe en ze vertellen elkaar dat ze van elkaar houden. Vandaag mocht ik zelfs mee doen aan de groepsknuffel. Dat het bokkekoud is, en de wind en regen door mijn lijf slaan maakte me dan ook niets meer uit.
Het is vroeg, niet on-overkomelijk vroeg maar ja het is wel vroeg. Het eerste bakkie koffie zit er in, de ochtend oefeningen zijn gedaan en nu heb ik nog 10 minuten om het kroost uit bed te halen zodat we kunnen kunnen. Niet alleen wij ouders maken lange dagen, ook mijn kinderen maken op mijn werkdagen hele lange dagen. Het troost me dat ze het op de opvang naar hun zin hebben en er verschrikkelijke goede juffen en meesters zijn, maar als ze dan toch een keer zeggen "ik wil niet naar de BSO, ik wil alleen nog maar korte dagen", ja dan breekt mijn hart toch eventjes in 1000 stukjes.
Vorig jaar rond deze periode kocht ik de naam bestgood.nl. Het was de periode dat Nederland voor het eerst in lockdown ging, er per persoon maximaal 2 pakken w.c papier gekocht mochten worden, de mensen die mondkapjes droegen waren de uitzondering en het was de periode dat vele ouders en kinderen aan 'thuisscholing' gingen doen.
Tweede paasdag, een dag die we het liefst van te voren niet invullen met allerlei dingen om te doen. En zo ook dit jaar starten we deze extra vrije dag, want dat is het voor ons, rustig aan. Ik had het geluk dat ik nog even wat langer mocht blijven liggen, man en kinderen deden zich tegoed aan croissantjes, chocoladepasta en weet ik veel wat voor 'luxigheidjes' die we 'normaal' enkel in het weekend doen ( als dat uitkomt). De televisie staat aan op een disney zender terwijl de oudste rond skeelert en jongste wat heen en weer loopt, rent of banjert. Ik zit met m'n 2de bak koffie naar buiten te kijken. Het is gaan sneeuwen, heel lichtjes maar het sneeuwt.
Deze site plaatst in haar blogs affiliate links. Dit kost jou niks. Klik jij op deze link of maak je gebruik van een dienst waar de affiliate link naar toe linkt dan krijgt bestgood daar een commissie over. Als er in een blog of artikel een affiliate link geplaatst is dan wordt dat aangeven met: aff. plaatsing